
زخم پنهان ویرانگر رابطه ،با دلبستگی اجتنابی با راهنمای عملی و برنامه هفتگی بینظیر
فرد اجتنابی ممکن است به دلیل ترس از وابستگی، فاصله عاطفی زیادی از شریک خود که احساس تنهایی و عدم امنیت در طرف مقابل میشود.
چگونه دلبستگی اجتنابی بر روابط تاثیر میگذارد؟
• در روابط عاشقانه: فرد اجتنابی ممکن است به دلیل ترس از وابستگی، فاصله عاطفی زیادی از شریک خود بگیرد و این باعث احساس تنهایی و عدم امنیت در طرف مقابل میشود.
• در روابط خانوادگی: ممکن است در روابط با والدین یا خواهر و برادرها احساس ناتوانی در ابراز نیازها و احساسات خود داشته باشید.
• در روابط دوستانه: افراد اجتنابی ممکن است از برقراری روابط عمیق و صمیمی خودداری کنند و ترجیح دهند روابط سطحی داشته باشند.
حالا من در کنارتم تا دلبستگی اجتنابی ات را درمان کنی ؟
راهنمای عملی برای درمان دلبستگی اجتنابی
حالا اگر می خواهید قبل از آنکه به شرایط بحرانی برسید به خودتان کمک کنید بفرمایید
مجموعهای از تمرینها و راهکارهای عمیقتر و هدفمندتر برای درمان دلبستگی اجتنابی ارائه میدهم. اینها میتوانند در کنار رواندرمانی یا بهصورت خودیارSelf-help) ) انجام شوند.
راهنما برای اجرای بهتر برنامه
• دفترچهای برای این مسیر اختصاص دهید.
• با مهربانی با خود برخورد کنید، حتی اگر تمرینی را انجام ندادید.
• اگر احساسات شدیدی ظاهر شدند، با یک درمانگر یا دوست آگاه در میان بگذارید.
تمرینهای پیشرفته برای بهبود سبک دلبستگی اجتنابی
۱. تکنیک مواجههی تدریجی با نزدیکی (Intimacy Exposure)
هدف: بازآموزی ذهن و بدن برای اینکه صمیمیت تهدید نیست.
روش:
• فهرستی تهیه کنید از موقعیتهایی که نزدیکی در آنها برایتان کمی یا خیلی ناراحتکننده است (مثلاً تماس چشمی طولانی، صحبت از احساسات، دریافت محبت).
• این فهرست را از «راحتترین» به «سختترین» بچینید.
• از سطح ۱ شروع کنید. در هر موقعیت:
• وارد شوید.
• ۹۰ ثانیه بمانید (حتی اگر ناراحت شدید).
• سپس با تنفس و خودآرامسازی بیرون بیایید.
• پیشرفت را یادداشت کنید.
۲. تمرین گفتگو با بخش اجتنابی به سبک( IFS)
هدف: گفتوگوی درونی با «بخشی که دوری میکند» نه مبارزه با آن.
روش:
• در محیطی آرام بنشینید. چشمها را ببندید. به درون توجه کنید.
• از خودتان بپرسید:
بخشی درون من که همیشه میخواد دور شه، کجاست؟ چه شکلیه؟ چند سالشه؟ چرا دور میشه؟ از چی میترسه؟
• بدون قضاوت، فقط گوش کنید.• پاسخ بدهید:
میفهمم که میخوای ازم محافظت کنی. ممنونم. ولی الان دیگه اون دوران گذشته. الان من بزرگترم. میخوام کمکم با هم امنتر بشیم.
۳. بازآفرینی رابطهی والدانه با خود (Re parenting)
هدف: جبران خلأهای عاطفی دوران کودکی که باعث اجتناب شدهاند.
تمرین شبانه قبل از خواب:
• دستتان را روی قلب بگذارید.
• چشمانتان را ببندید.
• جملههایی از زبان «والد درونی مهربان» به خود بگویید:
• من به تو افتخار میکنم که داری صمیمیت رو یاد میگیری.
• نزدیکی امنه، چون من الان کنارتم.
• تو حق داری دیده بشی، بدون اینکه قضاوت شی.
• تصویر یک آغوش امن را تصور کنید.
۴. تمرین ‘تفاوت میان استقلال و اجتناب”
هدف: تشخیص مرز بین نیاز سالم به فضا و فرار هیجانی.
روش: • هرگاه خواستید فاصله بگیرید، بنویسید:
• الان دارم فرار میکنم یا دارم از خودم مراقبت میکنم؟
• اگر با صداقت بگم نیاز دارم تنها باشم، آیا اون آدم ناراحت میشه یا من؟
• آیا با گفتوگوی باز، میتونم فاصلهام رو امنتر کنم؟
۵. تمرین اعتماد تدریجی به دیگران (Relational Risk-Taking)
هدف: بازسازی اعتماد به روابط، قدمبهقدم.
روش:
• در یک گفتوگوی نزدیک، یک چیز نسبتاً خصوصی یا احساسی را با اعتماد مطرح کنید.
• بعد از آن : نتیجه را بررسی کنید. آیا آسیب دیدید؟ یا اتفاقی نیفتاد؟
• اگر امن بود، به خودتان بگویید: دفعهی بعد هم میتونم امتحان کنم.
• اگر ناراحت شدید، علت را بررسی کنید نه اینکه کلاً قطع رابطه کنید.
۶. مطالعهی الگوهای دلبستگی گذشته (Attachment Map)
هدف: آگاه شدن از ریشههای اجتناب در زندگیتان.
روش: یک جدول بکشید شامل:
• رابطه با پدر / مادر
• رابطه با دوستان / شریک عشقی
• احساسات غالب: (مثلاً خفگی، کنترل شدن، بیاعتمادی، …)
• واکنش شما: (مثلاً عقبنشینی، کنارهگیری، بستن دل)
سپس بررسی کنید:
• کدام الگوها تکراریاند؟
• کجا نیاز به ترمیم یا بخشش هست؟
ر
برنامهی ۴ هفتهای برای بهبود سبک دلبستگی اجتنابی
تمرین هفته اول: آگاهی و شناخت الگوها
تمرکز: شناسایی مکانیزمهای دفاعی، آشنایی با احساسات سرکوبشده، باز کردن در گفتوگو با خود.
۱-مراقبه ۵ دقیقهای با تمرکز بر بدن: «کجا احساس سنگینی یا انقباض دارم؟»
۲--نوشتن خاطرهای که باعث شد از نزدیکی بترسید. چه احساساتی داشتید؟
۳- گفتوگوی درونی با «بخش اجتنابی»: ازش بپرسید چرا هست و چطور محافظت میکند؟
۴- نوشتن جملههای تکرارشونده در ذهنتان (مثل «نمیتونم به کسی اعتماد کنم»)
۵- تماس یا دیدار با کسی که کنارش احساس امنیت میکنید (حتی ۱۰ دقیقه)
۶- گفتن یک احساس ساده به او: الان حس میکنم… یا فکر میکردم…
۷-مرور هفته: کجاها خواستم فرار کنم؟ چی کمک کرد که بمونم؟ چی یاد گرفتم؟
تمرین هفته دوم: مواجهه با نزدیکی
تمرکز: یادگیری تحمل صمیمیت بهجای گریز از آن.
8-نوشتن فهرست موقعیتهای صمیمیت (از راحت تا سخت)
۹- انتخاب یک موقعیت ساده (مثل تماس چشمی طولانی) و انجامش با آگاهی
۱۰- مراقبه با جملهی تأییدی: میتونم احساس نزدیکی داشته باشم و هنوز امن باشم.
۱۱- نوشتن نامهای به خودتان: اگر یک شریک امن کنارتان بود، چه میگفت؟
۱۲- تجربه تماس فیزیکی کوتاه (دست دادن گرم، یا لمس امن با دوست/خانواده)
۱۳- گفتوگو با کسی درباره یک حس واقعی (مثل ترس، دلتنگی، سردی)
۱۴- مرور هفته: چه صمیمیتی رو تاب آوردم؟ بدنم چی میگفت؟ ذهنم چی گفت؟
تمرین هفته سوم: بازسازی باورهای بنیادین
تمرکز: تغییر باورهای ریشهای درباره روابط، صمیمیت و اعتماد.روز
۱۵- نوشتن ۵ باور که مانع نزدیکی شماست (مثلاً: “نزدیکی منو ضعیف میکنه”)
۱۶- بازنویسی هر باور به شکل واقعبینانه و شفابخش
۱۷-تصویرسازی رابطهای که در آن امن، مستقل و صمیمی هستید—بدون قربانی شدن
۱۸ -جملهسازی روزانه: من میتونم با کسی باشم و هنوز خودم بمونم.
۱۹- به کسی اعتماد کوچک بکنید (مثلاً مشکلی را به او بگویید)
۲۰- نوشتن چطور میتونم به کسی نزدیک باشم بدون اینکه گم بشم؟
۲۱- مرور هفته: کدوم باور تغییر کرد؟ چه اتفاق کوچکی شما را نرمتر کرد؟
تمرین هفته چهارم: ادغام و تثبیت
تمرکز: هماهنگسازی درون با بیرون، تمرینهای عملیتر، تقویت رابطه با کودک درون.
22-تصویر ذهنی از آغوش امن: خودتان را در آغوش یک شخص حامی تصور کنید
۲۳- نامه به «کودک اجتنابی»: این بار نه توضیح، بلکه وعدهی ماندن و حمایت
۲۴- انجام یک گفتوگوی کامل با کسی که صمیمیت با او برایتان سخت است
۲۵- وقت گذراندن فعال با کسی، بدون تحلیل یا قضاوت خودتان
۲۶- پذیرش نوسانها: اگر عقب کشیدید، فقط بنویسید، نه قضاوت کنید
۲۷- طراحی فضای درونی ایمن: اگر خانهی دلتان قرار بود امن باشد، چطور بود؟ جشن پایانی: نوشتن ۳ تغییری که در این ماه احساس کردید و یک قول برای ماه آینده
شما با تمرین و ممارست می توانی رابطه عاطفی خود را امن و با اعتماد سازی
در کنارتم هر جا کمک خواستی با کلینیک تماس بگیر من ترا تنها نمی گذارم عزیزم هستید.
دکتر فاطمه علیزادگانی
(0) دیدگاه
ثبت دیدگاه
ارسال دیدگاه در وبلاگ